Mariakerk Krewerd

De wierde draagt haar kind al eeuwenlang,

generatie op generatie kleedde haar

aan en uit, versierde haar, maakte haar op

maar schminkte haar ook net zo lief weer af.

Zij ondergaat. Mensen blijken wezens

die de makkelijke waan van de dag volgen,

die een God naar hun smaak willen,

even wisselvallig als de elementen.

Haar binnenste laat zien hoe eenvoud

kenmerk van het ware is, haar karakter

toont zich in robuuste rondingen,

koene kruisribgewelven en stoer doksaal.

Het orgel is al bijna vijf eeuwen oud.

Ik krijg de sleutel, ik ben alleen, de wind

rumoert, het is een psalm van vroeger

die ontroert: De Heer is mijn herder.

Later, aan de Kloosterweg bij Arwerd

eet ik mijn brood, in mijn hoofd de kerk

en dwaze hoop ooit neer te mogen liggen

in grazige weiden aan wateren van rust.

Atze van Wieren